Καρύδης, Νίκος

(Αθήνα 1917 – 1984). Εκδότης και ποιητής. Σπούδασε στη νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σταδιοδρόμησε ως εκδότης. Ίδρυσε, αρχικά, τον εκδοτικό οίκο Γλάρος και στη συνέχεια τις εκδόσεις Ίκαρος, συνεργαζόμενος με τους Πλωρίτη και Κατσιφά. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν, ενώ διετέλεσε εντεταλμένος σύμβουλος του Εθνικού Θεάτρου. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, γράφοντας ποιήματα, διηγήματα και κριτικές εργασίες. Στα ελληνικά γράμματα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά κατά την περίοδο της Κατοχής, δημοσιεύοντας κείμενα αντιστασιακού περιεχομένου και ποιήματα στον τότε παράνομο Τύπο. Η πρώτη ποιητική συλλογή του με τον τίτλο Λιοπύρι κυκλοφόρησε το 1944. Ακολούθησαν οι συλλογές: Η τελευταία θάλασσα (1945), Η χαμένη βροχή (1947), Έξι ποιήματα (1950), Τα χρώματα (1957), Ενθύμιον (1972) κ.ά. Το 1957 τιμήθηκε με το βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα. Ο εκδότης και ποιητής Νίκος Καρύδης.